Lappeenrannassa vanhan
puiston aika alkaa jo 1800-luvun puolivälistä, jolloin Pusupuiston alue raivattiin
kaupunkilaisten virkistyskäyttöön. Vuosisadan lopulla aluetta laajennettiin
entisestään kohti linnoituksen rinteitä. Alueelle sijoitettiin myös piskuinen
kioski, josta sai ostaa nekkuja ja muuta makeaa.
Soittolava ilmestyi
puiston pohjoispäätyyn 1920-luvulla, jolloin kaupungin katukuvaa komistivat tykkimiehet
ja ratsuväkiprikaati uljaine miehineen sekä komeine ratsuineen. Korvissa kuului
kavionkopse ja sotilasmusiikki. "Mis kannus helää, siel lempi elää"
oli lausahdus, joka tuon tuostakin nousi huulille, varsinkin silloin kun komea
rakuuna luurankotakkeineen ja hurmahousuineen näyttäytyi kaupungin
neiti-ihmisille uljaana ratsunsa selässä.
1930-luvun alussa Pusupuiston
varma keväänmerkki oli Asikaisen jäätelökärryt. Puistossa oli elämää: lapsille
järjestettiin lastenjuhlia ja kaikelle kansalle konsertteja, joita
kesähelteillä kuunneltiin päivävarjojen alla.
Vappulaulajaiset
alkoivat aina aamulla yhdeksältä. Sotilassoittajien lisäksi puistossa soitti muuan
muassa työväenyhdistyksen soittokunta kapellimestari Vehviläisen johdolla. Kansa
saapui paikalle, satoi tai paistoi. Pallosta riennettiin suorinta reittiä radan
yli, sillä yhtään tahtia ei haluttu hukata.
Kerran kesäteatterissa
tehtiin Armi Kuuselasta haastattelu. Tuolloin missi näyttäytyi Lappeenrannan
kesäteatterin lavalla ja kaupunkilaiset tulivat elävää kauneuskuningatarta
katsomaan. Kaupungin virallinen delegaatio ojensi kukkakimpun ihanalle Armille,
Karjalan Laulu-Veikot sekä Rajan Nuoret esiintyivät ja Armi sen kun hymyili.
Kansa oli täydellisesti Armin lumoissa. Jällenrakennusvuosien ja nousevan
Suomen elämässä näyttäytyi suuri ilo missin muodossa. Myöhemmin samainen missi
tuli kaupunkiin näyttämään puolisoaan. Pariskunta istui junan vaunussa
"Rakuunapätkällä" ja kansa sai pääsymaksua vastaan piipahtaa
katsomassa Armia ja Giliä.
Lisää tarinoita Tarinoita Etelä-Karjalasta -kirjassa.
Pusupuisto in Lappeenranta
The old park in Lappeenranta dates back to the mid-19th century, when Pusupuisto was redeveloped as a recreational area for the town’s residents. At the end of the century, the area was extended towards the banks of the fortress. The park also had a small kiosk which sold lollipops and other sweets.
A bandstand was built at the northern end in the 1920s, when the street scene was graced by artillerymen and the cavalry brigade with its handsome men and horses. The sound of horse hooves and military music rang around the streets. “Where spurs clink, there are sparks of love” was an often-heard phrase, especially when a handsome dragoon with a skeleton jacket and “charm trousers” showed up on a beautiful horse for the ladies to admire.
In the early 1930s, the ice cream cart of Asikainen was a sure sign of spring. The park was full of life: there were children’s parties and open concerts where the public gathered under parasols to listen to music on a hot summer’s day.
Each year, the First of May song concert started at nine o’clock in the morning. In addition to military bands, other orchestras, such as the local workers’ association led by conductor Vehviläinen, played in the park. And people went, come rain or shine. People used to run there across the rail track so as not to miss the first beat of the orchestra.
Miss Universe Armi Kuusela was once interviewed at the summer theatre. The beauty queen appeared on stage at the Lappeenranta Summer Theatre, and people flocked to see her. City officials gave the “Lovely Armi”, as she was known, a bouquet of flowers. There were performances by the Karjalan Laulu-Veikot and Rajan Nuoret singing groups, and Armi kept smiling. The people were mesmerised by her. Later, the beauty queen returned to the city with her fiancé. The couple sat in a train carriage at the “Rakuunapätkä”, and people could pop in to see Armi and Gil for a small fee.
Source: Rustholkarhu Ulla/Kuutinkulma
«Парк поцелуев» в Лаппеенранта
История старейшего парка Лаппеенранта начинается с середины 19-го века, когда территория «Парка поцелуев» была расчищена для отдыха горожан. В конце века парк расширился еще больше к валам крепости. В парке был построен маленький киоск, в котором можно было купить леденцы и другие сладости.
В северном конце парка появилась сцена для оркестра в 1920-е годы, когда городские улицы украшали бравые артиллеристы и великолепные драгуны конной бригады на мощных конях. В ушах звучали цокот копыт и военные марши. «Где шпора звенит, там любовь цветет» утверждала поговорка, которая часто слетала с губ, когда видный драгун в расшитом колете и шикарных рейтузах появлялся перед юными горожанками на своем великолепном коне.
В начале 1930-х годов верным признаком весны в «Парке поцелуев» была мороженная коляска Асикайнена. В парке кипела жизнь: для детей устраивались детские праздники, а для взрослого народу концерты, которые слушали в летнюю жару под солнечными зонтиками.
Первомайские спевки начинались с девяти утра. Кроме военного оркестра в парке играл оркестр рабочего объединения во главе с дирижером Вехвиляйненом. Народ собирался в парке в любую погоду. Из района Палло бежали напрямую через железную дорогу, чтобы не упустить ни одного такта.
Однажды в летнем театре было устроено интервью с первой финской «Мисс Универсум» Арми Куусела. Мисс вышла на сцену летнего театра, и горожане собрались полюбоваться вживую Королевой красоты. Официальная делегация отцов города подарила букет прелестной Арми, выступали хоры «Карьялан Лаулу-Вейкот» и «Раян Нуорет», а Арми лучилась улыбкой. Народ был полностью покорен красавицей. Позднее она заехала в Лаппеенранта, чтобы показать своего мужа. Пара сидела в вагоне на Драгунской ветке, и желающие могли за плату заглянуть в вагон и полюбоваться Арми и ее мужем Жилем.
Источник: «Rustholkarhu Ulla / Kuutinkulma»
